Wie o wie heeft mijn telefoon?
Blijf op de hoogte en volg Renee
18 September 2012 | Hongarije, Boedapest
Het wordt tijd dat wij van Rakoczi Utca 30 eens een turflijst maken met hoe vaak we in aanraking geweest zijn met de politie. Twee weken tijd, drie keer. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik nooit rijk zal worden, wordt vast heel gelukkig in iets anders hoop ik dan maar.
Het begon allemaal vrijdagavond, tijdens het bijwonen van het zoveelste Erasmusfeest. Je moet dit voorstellen als een ellenlange rij; drie meiden die erg geluk hebben met hun mentors en allerlei extra bandjes voor gratis bier toegestopt krijgen en een overvolle Living Room. De Living Room is een club me vele zalen, vele Erasmusstudenten omdat er een overload werd uitgenodigd op facebook en vele zwetende, dansende mensen. Ook ik, Michelle en Evy hebben voor de zoveelste keer meegeblèrt met 'Call me maybe' en vage dansjes gedaan op andere verschrikkelijke in-je-hoofd-hang liedjes. Het moment kwam daar dat ik weer eens een weddenschap afsloot en verloor (even tussendoor; ik bleek deze toch gewonnen te hebben, maar was in het ootje genomen door die fijne Evy) en dus een biertje voor haar moest halen. Sta ik aan de bar, zie ik dat mijn tas totaal leeg is. Geld weg, pinpas weg, telefoon weg, alles is weg! Totale paniek, een vlaag van verstandsverbijstering en vooral woede en verdriet. Ik ben namelijk al eens eerder in Boedapest beroofd van mijn geld en telefoon en dit wil je niet nogmaals meemaken. Vooral niet als het politiebureau in je herinnering gegrift staat als mannen die je alleen maar vies aanstaren en als aangiftes die niet aankomen, waardoor je je geld niet terug krijgt. Ik was dat smetje op Boedapest allang vergeten, maar die avond werd het een vieze vetvlek. Gelukkig hebben mijn lieve roomies me goed getroost en ben ik de dag daarna door mijn mentor Bence en Michelle de 5 lange uren in het politiebureau vergezeld. Ditmaal wél een aangifte gelukkig. Gedurende die tijd hebben we gemerkt dat koffie uit de automaat in het politiebureau de goedkoopste ooit is: 50 HUF, maar liefst 18 cent, ofzoiets. Proef je ook trouwens, beetje warm water met een koffiesmaakje. We hebben nieuwe Hongaarse woorden geleerd van Bence en erg interessante folders gelezen. Party machen op het politiebureau dus. Om 11 uur waren we pas thuis, uitgehongerd en wel, dus snel samen met Bence een pizzeria ingevlucht. We hebben denk ik de ober iets te hongerig aangekeken, want het duurde erg lang voor we ons eten kregen, zodat Evy bijna de servetten naar binnen propte uit wanhoop. Hierna zijn Evy en ik nog naar de Instant geweest, vele dansjes en drankjes gedaan en op de terugweg kennisgemaakt met de fietstaxi’s. Erg grappig.
Zondagochtend heb ik hierdoor een halfuur voor ons vertrek naar de Erasmuspicknick Evy bij haar voeten uit het bed moeten treken. Michelle en ik hadden snel, omdat we om 14.00 al op het Margit-eiland moesten zijn, kipwraps gemaakt (die wraps die je altijd krijgt op feestjes: kruidenkaas, sla en kipfilet, doodsimpel). Bleek een grote hit te zijn, als enige gerecht helemaal op. Toen ik het recept op facebook zette kreeg ik een huwelijksaanzoek. Bij zo’n picknick moet je denken aan mooie natuur, een hoop studenten op kleden in een cirkel, met in het midden een overload aan voedsel. Turkse couscous en zoete pannenkoeken, Pools gebak wat leek op een soort erg vaste oliebol en pastasalade, nog meer Turkse couscous, heel veel Hongaarse mini-bladerdeegbroodjes met een soort van kaas erop (ben helaas de naam vergeten), een Hongaars meisje dat heerlijke appeltaartjes had gebakken, Hongaarse Lädjo en de andere Hongaarse specialiteiten: chocolaatjes met cottage cheese erin, dumplings met cottagecheese erin en suiker erop, die je moest dippen in een soort van crème fraiche en als grootste toppers de Hongaarse Nutellapannekoek en natuurlijk de waterpijp met druiventabak. Smaakte wonderbaarlijk prima allemaal. We hadden vooral moeten lachen toen de Spanjaarden véél te laat aankwamen, maar wél met een tree blikken bier. Ook hadden ze Spaanse omelet, wat superlekker smaakte. Het werd weer een toffe dag. Ook had ik van het Huntingspel van de week ervoor op het Welcome Weekend; waar Michelle en ik dus superfanatiek aan mee hadden gedaan, nog twee flessen wijn gewonnen. Daarna werden wij door Bence gedwongen om Palinka te drinken. Brrr.. en dat ’s middags.
Nu hebben we deze week weer twee dagen school achter de rug. Hongaars is nu trouwens al wat beter te snappen, we hebben een nieuw woord geleerd als je graag op een wat nettere manier dan ‘fuck off’ duidelijk wil maken op straat met rust gelaten te willen worden: Kopjla. Ook heb ik huiswerk gemaakt. Ben erg trots op mezelf.
Tip van de week: Ga wat drinken in een pub, daar kost zelfs de wijn maar 80 cent.
Dit weekend hebben we het introkamp waar volgens Bence liters bier en liters Palinka voor ingekocht zijn, maar waar we natuurlijk ook heel veel nieuwe dingen gaan leren, dus dat wordt goed voor mijn hersencellen.
Liefs en seretlèk!
Het begon allemaal vrijdagavond, tijdens het bijwonen van het zoveelste Erasmusfeest. Je moet dit voorstellen als een ellenlange rij; drie meiden die erg geluk hebben met hun mentors en allerlei extra bandjes voor gratis bier toegestopt krijgen en een overvolle Living Room. De Living Room is een club me vele zalen, vele Erasmusstudenten omdat er een overload werd uitgenodigd op facebook en vele zwetende, dansende mensen. Ook ik, Michelle en Evy hebben voor de zoveelste keer meegeblèrt met 'Call me maybe' en vage dansjes gedaan op andere verschrikkelijke in-je-hoofd-hang liedjes. Het moment kwam daar dat ik weer eens een weddenschap afsloot en verloor (even tussendoor; ik bleek deze toch gewonnen te hebben, maar was in het ootje genomen door die fijne Evy) en dus een biertje voor haar moest halen. Sta ik aan de bar, zie ik dat mijn tas totaal leeg is. Geld weg, pinpas weg, telefoon weg, alles is weg! Totale paniek, een vlaag van verstandsverbijstering en vooral woede en verdriet. Ik ben namelijk al eens eerder in Boedapest beroofd van mijn geld en telefoon en dit wil je niet nogmaals meemaken. Vooral niet als het politiebureau in je herinnering gegrift staat als mannen die je alleen maar vies aanstaren en als aangiftes die niet aankomen, waardoor je je geld niet terug krijgt. Ik was dat smetje op Boedapest allang vergeten, maar die avond werd het een vieze vetvlek. Gelukkig hebben mijn lieve roomies me goed getroost en ben ik de dag daarna door mijn mentor Bence en Michelle de 5 lange uren in het politiebureau vergezeld. Ditmaal wél een aangifte gelukkig. Gedurende die tijd hebben we gemerkt dat koffie uit de automaat in het politiebureau de goedkoopste ooit is: 50 HUF, maar liefst 18 cent, ofzoiets. Proef je ook trouwens, beetje warm water met een koffiesmaakje. We hebben nieuwe Hongaarse woorden geleerd van Bence en erg interessante folders gelezen. Party machen op het politiebureau dus. Om 11 uur waren we pas thuis, uitgehongerd en wel, dus snel samen met Bence een pizzeria ingevlucht. We hebben denk ik de ober iets te hongerig aangekeken, want het duurde erg lang voor we ons eten kregen, zodat Evy bijna de servetten naar binnen propte uit wanhoop. Hierna zijn Evy en ik nog naar de Instant geweest, vele dansjes en drankjes gedaan en op de terugweg kennisgemaakt met de fietstaxi’s. Erg grappig.
Zondagochtend heb ik hierdoor een halfuur voor ons vertrek naar de Erasmuspicknick Evy bij haar voeten uit het bed moeten treken. Michelle en ik hadden snel, omdat we om 14.00 al op het Margit-eiland moesten zijn, kipwraps gemaakt (die wraps die je altijd krijgt op feestjes: kruidenkaas, sla en kipfilet, doodsimpel). Bleek een grote hit te zijn, als enige gerecht helemaal op. Toen ik het recept op facebook zette kreeg ik een huwelijksaanzoek. Bij zo’n picknick moet je denken aan mooie natuur, een hoop studenten op kleden in een cirkel, met in het midden een overload aan voedsel. Turkse couscous en zoete pannenkoeken, Pools gebak wat leek op een soort erg vaste oliebol en pastasalade, nog meer Turkse couscous, heel veel Hongaarse mini-bladerdeegbroodjes met een soort van kaas erop (ben helaas de naam vergeten), een Hongaars meisje dat heerlijke appeltaartjes had gebakken, Hongaarse Lädjo en de andere Hongaarse specialiteiten: chocolaatjes met cottage cheese erin, dumplings met cottagecheese erin en suiker erop, die je moest dippen in een soort van crème fraiche en als grootste toppers de Hongaarse Nutellapannekoek en natuurlijk de waterpijp met druiventabak. Smaakte wonderbaarlijk prima allemaal. We hadden vooral moeten lachen toen de Spanjaarden véél te laat aankwamen, maar wél met een tree blikken bier. Ook hadden ze Spaanse omelet, wat superlekker smaakte. Het werd weer een toffe dag. Ook had ik van het Huntingspel van de week ervoor op het Welcome Weekend; waar Michelle en ik dus superfanatiek aan mee hadden gedaan, nog twee flessen wijn gewonnen. Daarna werden wij door Bence gedwongen om Palinka te drinken. Brrr.. en dat ’s middags.
Nu hebben we deze week weer twee dagen school achter de rug. Hongaars is nu trouwens al wat beter te snappen, we hebben een nieuw woord geleerd als je graag op een wat nettere manier dan ‘fuck off’ duidelijk wil maken op straat met rust gelaten te willen worden: Kopjla. Ook heb ik huiswerk gemaakt. Ben erg trots op mezelf.
Tip van de week: Ga wat drinken in een pub, daar kost zelfs de wijn maar 80 cent.
Dit weekend hebben we het introkamp waar volgens Bence liters bier en liters Palinka voor ingekocht zijn, maar waar we natuurlijk ook heel veel nieuwe dingen gaan leren, dus dat wordt goed voor mijn hersencellen.
Liefs en seretlèk!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
