Eastern Euro-trip en nog meer ongein

Bij deze bied ik mijn excuses aan, aan de mensen die meteen (ook aan degenen die er helemaal niet op wachten) een waarbenjij.nu hadden verwacht. Het is inderdaad al weer 3 weken geleden. Ik heb het druk gehad en was eerlijk gezegd een tikkeltje oververmoeid. Ja ook mijn batterij moet af en toe opgeladen worden. Gelukkig doen een paar series bijkijken, een nachtje fatsoenlijk slapen en een kop thee héél veel wonderen.

Ik zal beginnen bij de Euro-trip. Omdat Evy de 26e november nog bezoek had, vertrokken Michelle en ik samen, mét belachelijk grote koffer, dmv een wirwar van metro's richting de bus die ons naar onze eerste bestemming moest brengen: Wenen. Een machtig mooie stad, maar heel chic en statig. Ademt echt een totaal andere sfeer uit als het romantische Boedapest. We hebben daar heerlijk gegeten, de échte Sachtertorte bij Sachereck geproefd, het Sisi-paleis Schönbrunn bezocht, uitgegaan bij de Bermuda-dreieck, rondgelopen door de Wiener Prater en een opera van Mozart bezocht bij de Weense Staatsopera. Eerlijk is eerlijk, na een uurtje ons lachen inhouden en oprecht pogingen te doen om te genieten van de vele toonladders die bezongen werden, zijn we in de pauze gevlucht om schnitzel te gaan eten.

Bratislava begon wat minder. Het is al een ding dat je op vijf minuten de trein mist, na rondgerend te hebben met die loodzware koffers omdat je het station niet kon vinden. Als je dan om 11 uur 's avonds in het pikdonker aankomt op een verlaten station aan de rand van Bratislava, sta je dan ook niet te springen van geluk. Voeg daaraan toe dat het stervenskoud was en je hebt helemaal de poppen aan het dansen. Een vriendelijke man regelde een taxi voor ons die ons naar het hostel (ergens in het bos aan de rand van Bratislava), waar we dus vol angst in gezeten hebben, want het leek dat deze man ons naar een gewisse verkrachting en dood ging leiden. Michelle riep dan ook angstig naar mij: ''Renee, pak je zakmes!" En ik heb serieus met dat ding opengeklapt in de auto gezeten, totdat de man ons netjes afdropte voor het hostel. De dag erna hebben we dan ook meteen een ander hostel gezocht. Bratislava was leuk, vooral voor studenten. Goedkoop en goed eten, mooi uitzicht, kasteeltjes bekeken, souvenirs geshopt en Halloween gevierd.

De reis naar Praag verliep een stuk vlotter. Deze stad sloeg qua schoonheid dan ook echt alles, zooooo mooi. Ik kan niet eens opnoemen wat voor mooie dingen we hier hebben gezien en eerlijk gezegd; dan wordt dit verhaaltje ook veel te lang. We hebben de reis goed afgesloten bij Karlovy Lasne, de grootste club van midden-Europa en zijn daarna als oude oma's naar huis gestrompeld. Helaas moest Evy onvermijdelijk een dag eerder naar huis door troubles met haar achillespees. Wel fijn: na uren van marteltreinen en op elkaar geplakt staan mét je tientonnerkoffer in een bus die maniakaal bestuurd wordt, wachtte Evy ons op (om 12 uur 's nachts) met pizza. Dat brengt eens mens weer bij positieven.

Eigenlijk had ik maar amper kans om bij te komen, want een dagje later kwam mijn lieve vriendinnetje (en ondertussen toekomstige roomie in Eindhoven) me opzoeken! Marjolein had na de reis vanaf het vliegveld 5 minuten de tijd om haar koffer bij mij te droppen want ze werd hierna meteen meegesleept naar een verjaardagsetentje van een Portugees bij Trofea Grill. Onbeperkt eten en drinken, dus dat resulteerde in Marjoleins eerste Instant-avond. Dag erna: 2e birthdayparty, ditmaal van onze Turkse vriend Atay.

Donderdagochtend was het tijd om mijn andere vriendinnetje Joyce, tevens ook roomie in Eindhoven, op te halen van het vliegveld. Konden Marjo en ik nog even bijslapen in de metro/bus. Ook Joyce werd meteen meegesleept in het Boedapestleven: na een tour én een driegangenlunch voor maar liefst 5 euro werd het tijd voor de Wet-party. Hier keken wij nogal sceptisch naar. Stel je voor: schaars geklede studenten in een zwembad, bier én muziek, dan weet je al vantevoren, dat wordt vast geen theekransje. Ook hadden we de dag erna ontzettend vroeg 2 pittige tentamens over antropologie, dus dat droeg ook niet echt bij aan ons enthousiasme. Het idee was dan ook om gewoon te kijken en op tijd naar huis te gaan. Dat deden we ook, toen plotseling de muziek uitging en iedereen het badhuis uit moest. Helaas dus maar 3 uur slaap en nog steeds dronken de tentamens maken. Maar wél een geweldig badhuisfeest en iets wat ik niet had willen missen.

Hierna gelijk weer door met mijn tour aan Marjolein en Joyce en ik vond het ook écht jammer weer afscheid van ze te moeten nemen. Tegenwoordig doe ik (redelijk) rustig aan en moet ik op zoek naar een afstudeerstage. Iemand toevallig nog tips?

Jongens, ik zie iedereen gelukkig weer met kerst en tot die tijd, heel veel kusjes van mij!